نت موسیقی چیست؟

در کل، الفبا و حروف موسیقی نت نامیده می شود. جهت شناخت و آموزش موسیقی لازم است در همان ابتدای کار نت ها را یاد بگیریم. هر نت یک واحد صدایی است که فرکانس و جنس خاص خود را دارد که آن را از بقیه حروف موسیقی متمایز می کند. وقتی این نت ها به طور متوالی، پشت سر هم می آیند منجر به خلق آهنگ می شوند. پس موزیک از نواختن نت ها که همان الفبای موسیقی هستند ساخته می شود.

نت نشانه ایست که به وسیله ی آن صداهای موسیقیایی نوشته و اجرا می شوند. نت هایی که در موسیقی به کار می روند در کشورهایی مانند ایتالیا بلژیک فرانسه و ایران د ر می فا سل لا سی نام دارند ولی در کشورهای انگلیسی و آلمانی زبان A به جای لا B به جای سی C به جای د D به جای ر E به جای می F به جای فا G به جای سل کاربرد دارد.

نت های موسیقی، رو، میان و یا زیر خطوطی به نام خط حامل نوشته می شوند. خطوط حامل معمولا از پایین به بالا شمرده می شوند.

اشکال گرافیکی نت ها

برای تشخیص میزان زمانی که نواختن هر نت باید طول بکشد از اشکال گرافیکی خاصی استفاده می شود.

نت سیاه: هرگاه نت سیاه را دیدید به این معنی است که مدت زمان این نت باید اندازه ی یک ضرب باشد.

نت سفید: این نت باید زمانی دو برابر نت سیاه طول بکشد. پس ارزش زمانی نت سفید به اندازه ی دو ضرب است.

نت گرد: ارزش زمانی نت گرد چهار ضرب است یعنی زمانی معادل چهار برابر مدت زمان نت سیاه.

چنگ: چنگ شکل گرافیکی نتی است که ارزش زمانی آن نصف نت سیاه است.

دولاچنگ: سرعت ادای این نت چهار برابر نت سیاه است پس یعنی ارزش زمانی آن یک چهارم نت سیاه می شود.

منبع :

https://www.instapaper.com/read/1583518979

حقیقت موسیقی چیست؟

موسیقی زبان بین‌المللی است؛ هنری است که انسانها را از اقصی نقاط روی زمین به یکدیگر پیوند میدهد موسیقی احساسات و درونیات بشر را به زبانی بیان میکند که همه ی انسانها از هر فرهنگ و با هر زبانی که باشند، آن را در می یابند. به همین دلیل، موسیقی فراتر از زبان و فرهنگ می ایستد و تأثیر سحرآمیز آن قلبها را به هم نزدیک میکند؛ چراکه موسیقی از دل برمیخیزد و لاجرم بر دل مینشیند یک قطعه موسیقی توانایی آن را دارد که با بیان احساسات و برانگیختن آنها به سرعت و بدون نیاز به هیچ واسطه‌ای، از سوی همه‌ی افراد بشر از این سو تا آن سوی کره ی خاکی درک شود. موسیقی امیدها و آرزوهای، ما رنج‌ها و غم‌های ما شادی‌ها و عشق‌های ما را به زبانی بیان می کند که برای همگان از هر ملیتی که باشند قابل فهم است. آنجا که زبان مانع ارتباط گیری بین انسان‌هاست موسیقی این مانع را برمیدارد. موسیقی برای نفوذ به قلبها نه مرزهای جغرافیایی می‌شناسد نه مرزهای زبانی و نه فرهنگی موسیقی زبان احساسات همه‌ی ابنای بشر است و می‌تواند به یکسان در دل آنهایی که آن را دوست میدارند از ترک و فارس و چینی و هندی تا اروپایی و آفریقایی نفوذ و به همین واسطه دل‌های آن‌ها را به هم نزدیک کند. موسیقی با زبان دل سخن میگوید که میان همه ی انسان‌ها و فرهنگ‌ها زبان مشترکی است غم‌ها و شادی‌ها و عشق‌ها و امیدهای همه ی انسان‌ها سرشت و منشاء یکسانی دارد اما آنچه میان آن‌ها فاصله می‌افکند زبان‌های مختلفی است که برای بیان این عواطف مشترک و یکسان به کار می‌برند.

زبان موسیقی، اما برخلاف زبان گفتاری زبانی واحد و جهان‌شمول است که میتواند همهی این عواطف مشترک را برای همه ی انسان‌ها از هر رنگ و نژاد و فرهنگی به ملموس ترین شکل بیان کند و انسانها را به این ترتیب به یکدیگر پیوند دهد این، زبان برخلاف زبان گفتاری که همواره نیازمند و در هر ترجمه‌ای بخش نسبتا بزرگی از قابلیتهای بیانی خود را در انتقال از زبان مبدأ به زبان مقصد از دست میدهد، نیاز به ترجمه ندارد و تمامی قابلیت‌های بیانیاش را بی‌کم و کاست در مخاطب قراردادن شنونده‌ه‌ای ترجمه است مختلف از اقصی نقاط جهان حفظ میکند این همه نیست مگر از آن رو که موسیقی عمیقاً در طبیعت ریشه دارد. موسیقی نغمه‌های هماهنگ است و بازتاب هماهنگی نغمه ها در طبیعت. زمزمه ی جویبار غرش رعد در کوهسار ترنم باران، آواز پرندگان، بانگ خروس، چهچه بلبل خروش آبشارها آوای نرم نسیم، همه و همه موسیقی طبیعتاند و سرچشمه ی همه ی موسیقیهای دنیا انسان آوازه‌خوان و نغمه سرا نیز بخشی از طبیعت است و آنچه نغماتِ خوش آهنگ طبیعت را هماهنگ ساخته نغمات ساخته ی انسان را نیز هماهنگ ساخته است. طبیعت مهر خود را بر موسیقی زده و قانون موسیقی قانون طبیعت است و اکنون بر عهده ی انسان است که این قانون طبیعی را این قانون ملکوتی را برای آنکه موسیقایی هرچه سازگارتر با آن پدید آورد تا جزئیات آن کشف و شناسایی کند. انسان در مسیر پیشرفت و تکاملش توانست به تدریج به این قوانین دست یابد و آفرینش موسیقایی خود را بر اساس آنها استوار کند. از تقلید صدای حیوانات گرفته تا فریادهای مخصوص شکار، از دمیدن در شاخ حیوانات شکار شده گرفته تا اختراع سازهای ،موسیقی از تولید نواهای ابتدایی گرفته تا خلق قطعات پیچیده رفته رفته انسان به دقایق و ظرایف بیشتری از این قوانین دست پیدا کرد و موسیقی خود را اعتلا بخشید.

منبع :

https://dzone.com/users/4882945/ahomusic.html

مهندسی بافت چیست؟ تعریف، تاریخچه و کاربرد

مهندسی بافت | Tissue Engineering مجموعه‌ای از تکنیک‌ها برای تولید یا بازسازی بافت است که هدف آن در درجه اول، ترمیم یا بهبود عملکرد بافت‌های بدن انسان است. از دیگر اهداف رشته مهندسی بافت می‌توان به غربالگری داروها و تولید گوشت مصنوعی نیز اشاره کرد. محصولات مهندسی بافت با ایمپلنت‌های پزشکی، که دستگاه‌های فنی ساخته شده از مواد مصنوعی و بدون بخش‌های بافت زنده هستند، متفاوت می‌باشند.

مهندسی بافت، اصول مواد و پیوند سلولی را برای توسعه بافت‌های جایگزین و یا ترویج بازسازی درون‌زا ترکیب می‌کند. این رویکرد در ابتدا برای رسیدگی به شکاف حیاتی بین تعداد فزاینده بیماران در لیست انتظار برای پیوند عضو به دلیل نارسایی در مرحله پایانی و تعداد محدود اعضای اهدایی موجود، طراحی شد.

تاریخچه مهندسی بافت

اولین کار­های تحقیقاتی در زمینه‌ی مهندسی بافت توسط دکتر لانگر انجام شد که به عنوان بنیان‌گذار و پدر رشته مهندســی بافــت شناخته می‌شود.

کار اولیه در این رشته، هنگامی که این رشته برای عموم مردم و سایر محققان این رشته ناشناخته بود، در آزمایشگاه دکتر لانگر در مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT) انجام‌گرفت.

در سال 1976، دکتر لانگر، شواهدی را برای رهاسازی کنترل­‌شده­‌ی مولکول‌‎‎­‎های بزرگ از شبکه‎‌ها­‎‎‎ی ماتریسی پلیمری سه بعدی ارائه داد و زمینه را برای تحقیقات بیشتر در رهاسازی کنترل‌شده‌ی دارو فراهم کرد. در این پژوهش، چندین ماده بر اساس پاسخ التهابی و بر اساس نتایج ارزیابی شدند و دو ماده، هیدرون-گوگرد و کوپلیمر اتیلن-­وینیل­استات، به­ عنوان حاملان آزاد­سازی کنترل­‌شده مورد آزمایش قرار گرفتند.

پیشرفت و ظهور رشته

نکته­‌ی اصلی در تولد این رشته‌­ی نوظهور در اواسط دهه 1980 این بود که دکتر جوزف واکانتی از بیمارستان کودکان به دکتر لانجر از دانشگاه ام‌آی‌تی آمریکا مراجعه کرد تا ایده‌ای را برای رشد و آینده‌­ی این علم ارائه کند. این ایده، ساخت داربست­‌های مناسبی جهت تحویل سلول بود که برخلاف سلول­‌های کاشته شده بر روی داربست­‌های طبیعی، دارای ویژگی‌­های فیزیکی و شیمیایی­ غیرقابل دستکاری بودند.

دکتر واکانتی مطالعات گسترده‌­ای را برای تولید معادل بافت عملکردی با استفاده از شبکه انشعاب پلیمرهای زیست سازگار / زیست تخریب پذیر مصنوعی پیکربندی شده به عنوان داربست‌های بذر شده با سلول‌های زنده طراحی و اجرا کرد.

رشته مهندسی بافت طی یک دهه‌ی گذشته به­‌طور چشمگیری گسترش یافته است و چندین آزمایشگاه بزرگ تحقیقاتی و مراکز مهندسی بافت در سراسر جهان وجود دارد و همچنین این رشته همواره همراه با مسائل چالش برانگیز، لذت بخش و به یاد ماندنی بوده است.

اجزاء کلیدی مهندسی بافت

اجزاء کلیدی فرآیند مهندسـی بافت عبارتند از:

سلول‌ها، سیگنال‌ها و داربست های مهندسی بافت

یک | بافت یا نمونه سلولی که هسته و نقطه شروع فرآیند را تشکیل می‌دهد.

ثانیاً | داربستی که سلول‌ها را حمل کرده و حمایت می‌کند و رشد بافت را به شکل هندسی و موقعیت مطلوب، هدایت می‌کند.

و جزء سوم، محیطی از مواد سیگنال و تغذیه و غیره است که کشت سلولی در حال رشد یا بذر بافت را به سمت خواص بیولوژیکی مورد نظر، از جمله اندازه و شکل هندسی و ویژگی‌های عملکردی زیستی هدایت می‌کند.

داربست های مهندســی بافــــت باید دارای ویژگی های خاصی از قبیل غیر سمی بودن، زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، متخلخل بودن، آب دوستی و چسبندگی سلولی باشند. شرکت فناوری بن یاخته  https://bonbiotech.ir/

منبع :  https://mub.me/nFUb

https://llk.dk/5zjlly

کاربرد روش های مهندسی بافت در گروه های تخصصی مرکز تحقیقات فناوری بن یاخته

ساخت محصولات مهندسی بافت عموماً با داربست انجام می شود (همانطور که در گروه نانوتکنولوژی و مهندسی بافت مرکز تحقیقات فناوری بن یاخته انجام می شود)، می تواند حاوی طیف گسترده ای از مواد مناسب از پروتئین ها تا پلاستیک ها باشد. پس از ساخت سلول های بنیادی، سلول ها در داربست ها قرار می گیرند (همانطور که در گروه زیست شناسی سلول های بنیادی مرکز تحقیقات فناوری سلول های بنیادی وجود دارد). ترکیبی از عوامل رشد را می توان در کاشت سلول ها استفاده کرد. در این روش سلول های پیوندی منبع اصلی تشکیل بافت جدید هستند. از سوی دیگر، داربست های سنتز شده ساختار متخلخل سه بعدی را تشکیل می دهند، حاوی سلول هایی در آنها هستند تا ماتریکس خارج سلولی را تشکیل دهند و همچنین رشد سلول ها را در بدن کنترل می کنند. این داربست های سنتز شده زیست تخریب پذیر بوده و در طول زمان و مطابق با بازسازی بافت تخریب می شوند. روش دیگر جایگزینی بافت آسیب دیده با داربست بدون سلولی بلافاصله پس از آسیب است. اصل این روش این است که با کمک یک اسکلت، بیومولکول های مناسب به ناحیه آسیب دیده هدایت می شوند. بیومولکول ها به صورت کنترل شده از داربست آزاد می شوند و سلول های مولد به سمت بافت آسیب دیده هدایت می شوند و رشد و تمایز خود را توسعه می دهند و در نتیجه بازسازی بافت افزایش می یابد. در برخی موارد، سلول ها، داربست ها و فاکتورهای رشد ابتدا با هم ادغام می شوند و ساختار می تواند خودش را تشکیل دهد.

راه دیگر برای تولید بافت جدید استفاده از اسکلت در بدن است. در این روش، سلول‌های بافت اهدایی برداشته می‌شوند و از ماتریکس خارج سلولی باقی‌مانده به عنوان ساختار حمایتی برای رشد سلولی استفاده می‌شود. این روش برای مهندسی بافت قلب، کبد، ریه و کلیه استفاده می شود. استفاده از این روش به محققان این امکان را می‌دهد تا با استفاده از قیچی‌هایی که از بافت انسانی که در طی عمل جراحی برداشته می‌شود و سلول‌های بیمار جدا می‌شوند، اندام‌های خاصی را برای فرد تولید کنند که توسط سیستم ایمنی رد نمی‌شوند.

منبع :  شرکت فناوری بن یاخته  https://bonbiotech.ir/